مَکتَبِ بغداد- دوره توسعه و تدوین
دوره تدوین علمِ اصولِ فقه در میان فقهای شیعه به اوائل قرن چهارم هجری و پایان غیبت صُغری برمی‌گردد.
شِیخِ مفید، سِیِّدِ مرتِضی و شیخِ طوسی مهمترین شخصیت‌های موثر در تحوّلات علم اصول در این دوره به شمار می روند. صاحب نظران این دوره، غالباً در بغداد می‌زیستند.
در این دوره، علم اصول، سادگی اولیه خود را از دست داد و به کمال و پختگی رسید.
اِختِلاطِ علم اصول با فقه و کلام، تدوین آن با اصولِ فقهِ عامِّه به نحوِ مُنسَجِم، و ناظر بودن بحث‌هایِ اصولیِ شیعه به نظریاتِ اصولیِ اهلِ سنت، از دیگر ویژگی‌های این دوره به شمار می آید.